Ο ΦΑΝΤΑΡΟΣ


Ηλεκτρικός, Ομόνοια - Φάληρο απόψε. Μέχρι το Θησείο μπαίνουν καναδυό ζητιάνοι- φωναχτοί χρήστες- ουδείς ασχολείται. Στο Θησείο μπαίνει άντρας μεσήλιξ, αδύνατος που πουλούσε χαρτομάνδηλα λέγοντας ότι έχασε τη δουλειά του και το πρώην αφεντικό προσέλαβε στη θέση του τρεις Πακιστανούς  και δεν μπορεί να βρει δουλειά στην ηλικία που είναι κι έχει και παιδιά να θρέψει. Μπροστά μου κάθονται δύο φαντάρια με στολή παραλλαγής, θάταν δεν θάταν είκοσι χρονών, που μίλαγαν συνέχεια για τα κινητά τους, τις παρέες τους κλπ. Ξαφνικά ο ένας σηκώνεται, πλησιάζει τον άντρα με τα χαρτομάνδηλα και του δίνει χρήματα. Εκείνος παίρνει τα χρήματα και του προσφέρει τα χαρτομάνδηλα. Ο φαντάρος δεν τα παίρνει και γυρνάει στη θέση του.Ο άντρας τον ακολουθεί, δίνει σε αυτόν και στον άλλο φαντάρο δύο πακετάκια χαρτομάνδηλα λέγοντας πως δεν είναι ζητιάνος αλλά άνεργος. Πιάνουν συζήτηση, οι φαντάροι του προσφέρουν τη θέση τους, εκείνος αρνείται. Οι γύρω του δίνουν χρήματα αυτός  τα αρνείται αν δεν πάρουν χαρτομάνδηλα, όλοι  δέχονται, αυτός συνεχίζει να συζητά με τους φαντάρους έως την επόμενη στάση. Τους χαιρετά, κατεβαίνει. Και τότε βλέπω τον φαντάρο να κλαίει.