β'Triptych of powerPart I:
Mefisto for ever.After the novel of KLAUS MANN
Directed by GUY CASSIERS
Stageplay TOM LANOYE
Dramaturgy COREN BAART,ERWIN JANS
Sets MARC WARNING
Styling /Set Design ENRICO BAGNOLI,DIEDERIK DE COCK
Costumes TIM VAN STEENBERGEN
With KATELIJNE DAMEN,GILDA DE BAL,JOSSE DE PAUW,VIC DE WACHTER,SUZANNE GROTENHUIS,ABKE HARING,DIRK ROOFTHOOFT,MARC VAN EEGHEM.
-'' Όχι Τσέχοφ .Είναι παρακμιακός συγγραφέας της μπουρζουαζίας ! Όχι το Τρεις αδερφές .Δεν είναι καλό έργο.Τι έργο είναι αυτό που αρχίζει και τελειώνει στην πρώτη φράση:Μόσχα-Μόσχα! Κι εσείς κυράδες μου θέλετε να πάτε στη Μόσχα; Πηγαίνετε ! Ποιος σας εμποδίζει;Άντε...[βρισιά] ''. Λέει η τεχνικός μάνα- σύμβολο της εργατικής τάξης του θεάτρου που συναινεί στην επιβολή λογοκρισίας .Η εξουσία της πάει.....αρκετά. -Ο φασισμός δεν είναι ιδιότητα μιας τάξης ,ενός έθνους μιας φυλής. Δεν είναι καν Αυγό φιδιού .Είναι στοιχείο του ανθρώπινουD.N.A. Αναπτύσσεται κι εξαπλώνεται όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες... - Και η Τέχνη ,τι σχέση μπορεί να έχει η ΤΈΧΝΗ με το Φασισμό;
- Καμία! Μόνο ο καλλιτέχνης! Η Τέχνη δεν αποδέχεται χαρακτηρισμούς. Ή είναι ή δεν είναι .
-Η Τέχνη προσφέρει εκείνο το ευλογημένο φευγάτο της δημιουργίας που βοηθάει τον άνθρωπο να νικήσει την καταστροφή: Που κάνει τον διευθυντή -χαμαιλέοντα ως ηθοποιό Άμλετ να σέρνεται κάτω από το μακρύ φόρεμα της Οφηλίας,που λικνίζει ανεπαίσθητα το κορμί της [ προβολή κάθετη οπό πάνω]και αφήνει ερωτικής συνεύρεσης υπόνοια[θαυμάσια σύλληψη και εικόνα] ,ενώ μια άλλη Οφηλία καθισμένη σε έναν καναπέ λέει τον μονόλογο της με μόνη κίνηση το τρεμούλιασμα των γυμνών της ποδιών, σαν να είναι εκείνη η άλλη με τον εραστή κάτω από το φόρεμα...,που κάνει το θεατή να λησμονεί την σκληρότητα της υπόθεσης του έργου και να παρασύρεται από την ωραιότητα της σκηνικής πράξης . Όταν ο καλλιτέχνης εξουσιάζεται ,η αλήθεια του δημιουργήματος του αφορά μόνο αυτόν. Το έργο του είναι υπόκριση δημιουργίας μπροστά στον καθρέφτη.
-Κι όταν τη Φασιστική εξουσία διαδέχεται η κοινοβουλευτική, ο μικρός Μεφίστο-διευθυντής υποτάσσεται ,γίνεται υπηρέτης της νέας εξουσίας. Έτσι θα συνεχίσει ο ίδιος να υπάρχει,μετρίως καλός, μετρίως κακός ,υπολογιστής, συμφεροντολόγος, υποκριτικά ηθοποιός .Ένα ανθρωπάκι που μόνο του μέλημα το τομάρι του.
Ο Φασιστάκος πασών των εξουσιών, των ιδεολογιών και των κοινωνικών στρωμάτων εις τον αιώνα των αιώνων.... Είναι μόνο 'ΕΓΏ' ,ιδού η τελευταία λέξη του δράματος του MEFISTO, για πάντα...
-Μια από τις πιο ουσιαστικά εικαστικές θεατρικές παραστάσεις .Η αρίστη γνώση της θεατρικής γλώσσας συνδυαζόταν δημιουργικά με την σύγχρονη εικόνα και τους κώδικές της. Όλα τα συμβαίνοντα επί σκηνής είχαν Λόγο[αιτία και άποψη],Εικόνα[πράξη με σημαίνουσα αρτιότητα ]και Ρυθμό[ σημαινόμενο νόημα].
Τίποτα άνευ αιτίας!Μια παράσταση με ευαισθησία, χιούμορ και το κυριότερο με πλήρη γνώση των θεατρικών και εικαστικών κωδίκων .Τίποτα ερήμην του θεατή.
-Ναι στη σκηνή του κωμικοτραγικού μονολόγου του παλαιού υπεύθυνου προπαγάνδας που παραδίδει την εξουσία του στον καινούριο ,όταν εκείνος εισβάλει ως ο νέος Αφέντης με τη ρεντικότα του κοινοβουλευτικού κομπιναδόρου και συντελείται η αστραπιαία ιδεολογική και όχι μόνο μετάλλαξη του Διευθυντάκου, πρόσεξα τα κορμιά των θεατών να έχουν γείρει ελαφρά προς τα εμπρός. Σαν να θελαν να μπούνε στη σκηνή η να είχαν ανεβεί ήδη.... Δεν έχει σημασία αν κάπου εκεί αναγνώριζαν κομμάτι του εαυτού τους. Η μήπως έχει; Ναι, αυτό είναι η θεατρική Τέχνη: Το αιώνιο εκκρεμές μεταξύ της αλήθειας και του ψεύδους ,μεταξύ της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης.
ΜEFISTO FOR EVER ,NOW.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στον Ελληνικό Κόσμο στα πλαίσια του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ/Ιούνιο 2009/
/theatre/ink designing by Titina Chalmatzi /klik on icon/
