-Το πρωί, ο ψιλικατζής ξέχασε να μου γυρίσει τα ρέστα.-Όταν του τα ζήτησα ,με κοίταξε με αυστηρό ύφος και μου είπε σε τόνο υποτιμητικό: "Τα χρηματιστήρια χάνουν δέκα με είκοσι μονάδες σε όλο τον κόσμο κι εδώ εμείς ασχολούμαστε με ένα ευρώ"-Αισθάνθηκα ένοχη που δεν είχα ακούσει ειδήσεις και ως εκ τούτου δεν είχα αντιληφθεί την επαναστατική -λόγω κρίσης -μετατροπή του status των οικονομικών συναλλαγών.
-Συγχρόνως απόρησα για την ευαισθησία στο θέμα "χρηματιστηριακή κρίση" του ψιλικατζή ,σκέφτηκα πως για να είναι τόσο προβληματισμένος και αγχωμένος σίγουρα είναι και ο ίδιος μέτοχος ,ήθελα να τον ρωτήσω που,αλλά δεν πρόλαβα.Είχε βάλει τέρμα τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο.
-Με φωνή πολεμικού ανταποκριτή ο εκφωνητής σκόρπισε γύρω μας τα τρομερά νέα :
"Η παγκόσμια οικονομία καταρρέει ".
-Ήθελα να γυρίσω σπίτι μου και να θρυνήσω.Θυμήθηκα όμως ότι δεν έχω καταθέσεις ούτε μετοχές και θεώρησα την επιθυμία μου αυτή άστοχη.
-Πήρα μια βαθιά ανάσα ,κατάπια την ντροπή για το ότι δεν δύναμαι να συμπάσχω με τον ψιλικατζή και τον δημοσιογράφο για την χρηματιστηριακή κατάρρευση ,λόγω υποκειμενικής ανέχειας ,όρθωσα το ανάστημά μου και ξεκίνησα άλλη μια συνηθισμένη μέρα ενός συνηθισμένου ανθρώπου που η σχέση του με τις τράπεζες είναι μόνο να τις πληρώνει με υπερβολικά υψηλό τόκο για κάρτες, δάνεια και λογαριασμούς
-.Στο μυαλό μου στροβίλιζε συνέχεια το αφελές
γεμάτο υπαρξιακή αγωνία ερώτημα:
-Πως ,βρε παιδί μου ,υπάρχει κρίση και συγχρόνως αγοράζονται με αστραπιαία ταχύτητα οι προβληματικές ,καταρρέουσες και φαλιρισμένες επιχειρήσεις ;;;
